‘t Komt uit de lucht vallen

Ik hoef het niet te begrijpen om het te aanvaarden…
N. vroeg of ik nog plannen had voor het weekend. Ja, die had ik. Het geven van 6 korte readings in Noord Straalt. Vaak stelt iemand een vraag als aanloop zijn eigen verhaal te doen. Maar ach, why not dacht ik en antwoordde: “Ik ga met een groep collega’s readings geven in Amsterdam, jij nog plannen?” Daarna maar even een stilte laten vallen in de verwachting dat ik zou gaan horen wat N’s plannen waren. “Huh, wat ga je geven?”
Tja, wie A zegt , moet ook B zeggen en deze huh was een spiegel van mijn vooringenomenheid dat anderen drukker met zichzelf zijn dan met wat zich aandient. “Readings?”…. Een nieuwe wereld voor N. kennelijk. Zo op de vrijdagmiddag aarzel ik even. Het is de grens van het tastbare en de aanwezige andere dingen in ons dagelijks leven. Daarover gaat de reading. Dus vervolg ik: “Mensen die komen willen stilstaan bij hun situatie, stilstaan bij hoe het met ze gaat. Tijdens de reading gaan we niet voorbij aan de gevoelens die iemand wegredeneert, de sluimerende gevoelens en gedachten, spannende situaties of zorgen.” Niet alleen het vermijden van lastige dingen, maar ook bescheidenheid ligt vaak ten grondslag aan je anders voelen of voordoen dan de werkelijkheid is. Tijdens een reading mag het in alle veiligheid even bestaan, zonder oordeel.”
Dat was er allemaal maar uit. N. luisterde in stilte en bleef in het moment. “Dat betekent dat jij je goed moet afstemmen op de ander om dat te kunnen waarnemen”, zei N. “Ja”, zei ik, “dat klopt.” N. vormde zich verder een beeld …. “Dan moet het wel rustig zijn in jouw hoofd om echt te zien hoe het met de ander is, zonder dat je wordt afgeleid door jouw eigen invulling. Maar ook open staan voor dingen die jij zelf nog nooit hebt meegemaakt of weet of kunt weten. Maar hoe werkt dat dan?”
“Wat jij nu doet is de grondhouding en start van een reading”, antwoorde ik. “Je nieuwsgierig en open opstellen. Jij wist zojuist nog niets van readings, maar je wist wel dat het in mijn hoofd rustig moest zijn, dat je open moet staan voor dingen die jij nog niet kent. Als je dat vaker doet en oefent dan wordt de informatie die gaat stomen duidelijker er groter. Want gedachten, gevoelens en ervaringen zijn allemaal energie. Denk maar eens terug aan een fijne vakantie of een grappig moment. Dan kun je vaak de bijbehorende lach of sfeer weer ervaren. Dat draag je allemaal mee en door je erop af te stemmen is het er weer. “
Soms is een situatie al lang geleden, maar is de energie nog steeds voelbaar als je eraan terugdenkt. Een geboorte, een overlijden, een huwelijksfeest, ervaringen op het werk, vakanties en personen. Dat de fysieke afstand er is en het in de verleden tijd was laat onverlet dat de herinneringen en vibe nog steeds aanwezig en oproepbaar is. Je daarmee verbinden is de helft van het werk.
N. zei: “Ook al begrijp ik het niet helemaal, ik vind het wel mooi dat jij dat kan en dat gaat doen. Ik kan me voorstellen dat dat best ook spannend is.”
“Ja, is het ook. Het is ook best complex hoe het werkt” zei ik. Maar ik hoef het ook niet allemaal te begrijpen om het te aanvaarden. Om te zien wat er met iemand gebeurt als die zich gezien voelt, het thuiskomen als wordt herkend en benoemd wat vanbinnen zo aanwezig is en soms maar zo schraal naar buiten kan of mag komen.
Om het verder niet te ingewikkeld te maken, zei ik dat ik er zin in had en ernaar uitzag. N. vertelde over zijn weekendplannen en we groetten elkaar een fijn weekend.
Even later op de fiets buiten voelde ik me opgewekt en energiek, de vermoeidheid van de dag was weg…. N. had open naar mij geluisterd, zonder oordeel uit te spreken Hij had zijn waardering uitgesproken over iets dat hij niet kende, maar wél aanvoelde dat het voor mij iets groots was. Ik had me gezien gevoeld. Een mooie les als opmaat naar de readings. Niet te begrijpen waarom op dat moment dat zo liep, maar in dankbaarheid aanvaard. Fijn weekend N.

Geloof het of niet!”

De realiteit overeenkomt met je eigen verwachtingen. Hoe heerlijk voelt het om gelijk te hebben, nog heerlijker om dat hardop te kunnen zeggen, “zie je wel, ik had gelijk” en de overtreffende trap als een ander zegt “je had gelijk”. Jezelf even wentelen in zelfgenoegzaamheid, hoe heerlijk is dat!
In de strijd elkaar te overtuigen van eigen gelijk word je bestookt met allerlei feiten die de overtuiging moeten onderbouwen. Lang leve de mobiele telefoon en het internet. Want als het op internet staat dan is het zo, geloof het of niet. Dat geeft zekerheid, dat jouw beeld klopt met wat anderen ook zeggen. Dat is veilig in comfortabel. Zo hou je het gevoel dat je controle hebt, regie over eigen leven. Daar houden we van. Comfortzone 2.0.
Tijdens de cursus intuïtieve ontwikkeling zetten we het internet in de vliegtuigstand en ons zesde zintuig zetten we vol open. Hoe? Eenvoudig door de aandacht anders te richten. Het begint jezelf toestemming te geven dat er een zesde zintuig is, dat ook jij beschikt over intuïtie, de stem van je ziel. Die communiceert net even anders dan we gewend zijn, maakt gebruik van ons lijf om uiting te kunnen geven aan datgene wat er wordt waargenomen.
Na het toestemming geven stel je jezelf voor dat ook jij, net als iedereen, indrukken kunt ontvangen in de vorm van energie. Dat vertaalt zich in voor ons herkenbare beelden, geluiden, scenes, geuren, smaken en soms een gevoel van een lichte aanraking. Dat gebeurt ons dagelijks, bij iedereen. Meestal gevolgd door ons razendsnelle brein dat korte metten maakt en het definieert aan onzin, niet relevant etc. Je voorstellingsvermogen is dus niet een vlaag van verlies van realiteitsbesef, integendeel, het is een instrument dat je gebruikt om meer informatie op te pikken die je zou missen me de 5 zintuigen. De truc is alert te zijn op het brein dat ons snoeihard corrigeert, het fluistert gevaren en risico’s in. En daarmee zijn we een beetje kwijtgeraakt onze intuïtie open te laten staan en ons te laten voeden door de dingen die toevallig op ons pad komen, een ingeving terwijl je staat te douchen, dat je een voorgevoel had vlak voordat iemand je belde.
Tijdens de cursus noem ik het altijd dat we lekker gaan spelen, experimenteren, ervaringen opdoen, onderzoeken. Open en nieuwsgierig. Zonder verwachtingen, geen examen, niet vergelijken met de medecursisten, geen competitie, geen deadlines, maar wel eager, met de intentie te mogen leren, te ervaren wat je doorgaans wegredeneert. Hoe verrassend is het dan weer dat je tijdens een oefening ziet wat voor huis de ander heeft, welke dieren bij iemand passen, wat er zijn of haar dagelijks leven gebeurt, wat voor werk iemand doet, welke kleuren favoriet zijn, en ook dat het helemaal oké is om er naast te zitten. Want je werkt met je intuïtie, je leert intuïtie onderscheiden van je hoofd, wanneer dat tussenbeide komt. Het actief aangaan van de relatie met je intuïtie werkt door in je dagelijks leven. Zoals met alles dat je aandacht geeft. Het groeit. Hoe verrijkend is het op een vanzelfsprekende manier je intuïtie te integreren in je normale leven. Vaak zeggen we: eerst zien, dan geloven. Hierbij is het net andersom, geloof het of niet.

Moet er eerst iets stuk zijn om geheeld te worden? Wat dan? Hoe voelt het dan?
In ons allerdiepste ‘vanbinnnen’ zetelt je ziel. Eigenlijk zijn we die ziel. We vergeten het wel eens. Als we druk zijn in ons hoofd, zorgen hebben. Of gewoon een periode weinig aandacht hebben voor hoe het met ons gaat. Op andere momenten sta je meer stil bij jezelf. Als je een dierbare verliest bijvoorbeeld. Dan worden de andere dingen opeens een stuk minder belangrijk. Of bij de geboorte. Ook zomaar, spontaan als je bijvoorbeeld in de natuur bent, als je oog op iets valt en je zelf even stil valt. Je ‘connect’ weer even met je ziel, of, anders gezegd, je ‘connect’ weer even met je hoofd en hart. Ze komen weer dichterbij, minder afgescheiden. Het samensmelten in het hier en nu. De verbinding voelen. In stilte. Daar kan heling plaatsvinden.
In onze beste periodes ervaren we harmonie, binnen in ons en ook met onze omgeving. Tijdens de mindere periodes zijn we meer afgescheiden. Van anderen, van onszelf en daarmee ook van de energie en informatie die het universum zo voor ons klaar heeft liggen, voor het oprapen. Tijdens een healing wordt de kennis, energie en verbinding vrijgemaakt en bekrachtigd. Dat helpt in het herstel waar eerder afgescheidenheid was. Dat is iets wat iedereen zelf kan. Door tijd te nemen, te mediteren en te vertrouwen. Scepsis, vastgezette, belemmerende overtuigingen kunnen nog wel eens lastig doen. Overgave vraagt om vertrouwen. Dat vinden we nog wel eens ‘een dingetje’…. Hoe weet ik dat het niet door iets anders komt? Wie zegt mij dat het wel werkt? Bla, bla bla doet het hoofd. En als we gewend zijn naar ons hoofd te luisteren, dan heeft ook nu ons hoofd gelijk. En blijven de dingen zoals ze zijn. Dat is prima. Geen probleem maken als het er niet is.
Eerst zien, dan geloven… Dat is de vertrouwde manier waarop we veel keuzes maken. Reviews, de consumentenbond, een verjaardagspraatje. Redelijk wat zijn keuzes ingegeven door een vorm van angst. Angst dat het tegenvalt, je (gezichts)verlies leidt, dat er ‘iets’ ergs gebeurt. Daarmee gaan gelukkig veel dingen goed en worden niet als je nachtmerries bewaarheid. Toch blijft er ondanks deze ‘verstandige/verstandelijke’ overwegingen een reële kans dat je mindere periodes hebt. Heb je zo zorgvuldig alles uitgedacht en heb je je keuzes gemaakt…
Durf je het aan? Eerst geloven, dan wel zien hoe dat uitpakt? Ik weet waar mijn scepsis zit. Een aversie tegen de goeroes die jou dan wel even ‘de waarheid’ gaan vertellen. Hún waarheid, op basis van hun ervaringen, studie of napraten van een ander. Waarom zou je die dan vertrouwen of geloven? Ik vind het een heel gezonde gedachte en een gezond gevoel om zelf keuzes te maken en zelf te ervaren hoe iets voor je is. Dat geldt ook voor healing. Dat vraagt wel om te durven, moedig te zijn. Geen garanties. Een keuze die dwars ingaat tegen alle gewoontepatronen die ik zo zorgvuldig heb opgebouwd.
Wat kan me gebeuren? Ik inventariseer de risico’s. Ik stel vast dat de risico-inventarisatie voortkomt uit angst. Angst mag best een beetje minder op de voorgrond in mijn leven. Al puzzelend komen gedachtes voorbij: ik hóef niets, ben niemand verantwoording schuldig, ik hoef het niet te kunnen verklaren, analyseren. Ik hoef geen recensie te schrijven. Na wat mentaal gestruggle heb ik de interne discussie maar gelaten voor wat het was.
Tijdens de healing was er een combi van verschillende ervaringen en ook het hoofd dat nog pruttelde. Wat een bevrijding dat allebei aanwezig waren en ik niet hoefde te kiezen! Alleen al deze ervaring…. Zou er toch iets geheeld zijn?

De stilte De stilte                                                                                                                                     De stilte peinst In stilte Over zorgen en verlangens Over nemen, over geven Gewoon in stilte, een stil-leven...

Topconsulent, mediums en paragnosten . . . een heilig terrein?

Op de hei schijnt de felle winterzon op de kale takken van de witte berken. Plotseling vliegt er een roofvogel niet al te hoog, het zonlicht er vol op. Een lange smalle staart met zwarte tip valt meteen op: een havik. Gefascineerd volg ik zijn vlucht tot hij landt op...

Hoe gaat het met mediteren Tijdens een cursusgroep werd er door de cursusleider gevraagd hoe het ging met mediteren. Toen was het even stil. Ja, toen wel. Best grappig eigenlijk vond ik. Een groep mensen op een individueel en deels gezamenlijk spirituele...

Ben ik spiritueel? Ik heb altijd het beeld gehad van mensen die spiritueel zijn. Die zijn ook helemaal in alles zen, liefdevol en spiritueel. Altijd wijs, altijd de mooie dingen op hun pad, de mensen die alles toe valt en dat ook zo beleven, die een zijn met zichzelf...