’t Komt uit de lucht vallen
P komt voor een reading. Ze voelde dat het weer eens tijd was en dus geschiedde.
Op de warme augustusdagen kan de temperatuur in de praktijkruimte flink oplopen, dus zette ik ’s ochtends vroeg alvast de ramen open. Het rook buiten naar een ietwat vochtige nacht, een fris nieuw begin van de dag.
P trekt twee linten, een rode en een zwarte. Het rood stond duidelijk voor in je eigen kracht staan, je plek innemen, grenzen aangeven en je eigen leven leiden. Met als nadrukkelijke kanttekening dat dit niet voortkwam uit verzet naar haar omgeving, maar kwam vanuit binnen, een eigen leven leiden in tegenstelling tot de eerder bewandelde weg van het dienen van haar omgeving en voldoen aan de wensen. Dat werd herkend en wat een groei ten opzichte van het consult een half jaar geleden. Het zwart stond voor het omarmen van de plussen én minnen. Voor het kunnen accepteren van “de mindere” kanten van jezelf, de scherpe kritische houding en oordelen over jezelf met mildheid te aanschouwen jezelf all-inclusive te zien, hoe rijk is dat! Ook het “verdragen” dat er geen lijn in je leven zit en je zonder schuldgevoel mag genieten van wat er is, dat de ogenschijnlijk losse, op zich staande ervaringen verrijkend zijn om vanuit je kern te leven. Niet het hoofd dat de structuur wil vinden, maar het zijn, de ervaring/het leven an sich wat van waarde is.
Ik maakte contact met vader, herkenbaar aan zijn manier van lopen, het hoesten, zijn maatschappelijke plek, zijn moeite zijn liefde naar zijn gezin anders te uiten dan in ervoor zorgen dat ze het aan niets ontbrak. Hij liet de scene zien van het varen op een boot. Hoe gelukkig, open en anders hij zich toen voelde. P was nog kind, herinnerde zich haar vader die toen zichtbaar iets van zijn binnenkant kon laten zien…. Juist op het moment dat we dit bespraken waaide er door het open raam een heel teder veertje naar binnen die uiteindelijk voor P op het tapijt bleef liggen…… Heel veel liefs van vader!