Geloof het … of niet

Op de foto zie je opkomende zon….. of nee, de opkomende maan….

De realiteit overeenkomt met je eigen verwachtingen. Hoe heerlijk voelt het om gelijk te hebben, nog heerlijker om dat hardop te kunnen zeggen: “Zie je wel, ik had gelijk”. Nog fijner de overtreffende trap als een ander zegt: Je had gelijk”. Jezelf even wentelen in zelfgenoegzaamheid, hoe heerlijk is dat!
In de strijd elkaar te overtuigen van eigen gelijk word je bestookt met allerlei feiten die de overtuiging moeten onderbouwen. Lang leve de mobiele telefoon en het internet. Want als het op internet staat dan is het zo, geloof het of niet. Dat geeft zekerheid, dat jouw beeld klopt met wat anderen ook zeggen. Dat is veilig en comfortabel. Zo hou je het gevoel dat je controle hebt, regie over eigen leven. Daar houden we van. Comfortzone 2.0.
Tijdens de cursus intuïtieve ontwikkeling zetten we het internet in de vliegtuigstand en ons zesde zintuig zetten we vol open. Hoe? Eenvoudig door de aandacht anders te richten. Het begint door jezelf toestemming te geven dat er een zesde zintuig is, dat ook jij beschikt over intuïtie, de stem van je ziel. Die communiceert net even anders dan we gewend zijn, maakt gebruik van ons lijf om uiting te kunnen geven aan datgene wat er wordt waargenomen.
Na het toestemming geven, stel je jezelf voor dat ook jij, net als iedereen, indrukken kunt ontvangen in de vorm van energie. Dat vertaalt zich in voor ons herkenbare beelden, geluiden, scenes, geuren, smaken en soms een gevoel van een lichte aanraking. Dat gebeurt ons dagelijks, bij iedereen. Meestal gevolgd door ons razendsnelle brein dat met deze indrukken korte metten maakt en het definieert als onzin, niet relevant etc. Je voorstellingsvermogen is dus niet een vlaag van verlies van realiteitsbesef, integendeel, het is een instrument dat je gebruikt om meer informatie op te pikken die je zou missen met de 5 zintuigen. De truc is alert te zijn op het brein dat ons snoeihard corrigeert, het fluistert gevaren en risico’s in. En daarmee zijn we een beetje kwijtgeraakt onze intuïtie open te laten staan en ons te laten voeden door de dingen die toevallig op ons pad komen, een ingeving terwijl je staat te douchen, dat je een voorgevoel had vlak voordat iemand je belde.
Tijdens de cursus noem ik het altijd dat we gaan experimenteren, ervaringen opdoen, onderzoeken. Open en nieuwsgierig. Zonder verwachtingen, geen examen, niet vergelijken met medecursisten, geen competitie, geen deadlines, maar wel eager, met de intentie te mogen leren, te ervaren wat je doorgaans wegredeneert. Hoe verrassend is het dan weer dat je tijdens een oefening ziet wat voor huis de ander heeft, welke dieren bij iemand passen, wat er zijn of haar dagelijks leven gebeurt, wat voor werk iemand doet, welke kleuren favoriet zijn, en ook dat het helemaal oké is om er naast te zitten. Want je werkt met je intuïtie, je leert intuïtie onderscheiden van je hoofd, wanneer dat tussenbeide komt. Het actief aangaan van de relatie met je intuïtie werkt door in je dagelijks leven. Zoals met alles dat je aandacht geeft. Het groeit. Hoe verrijkend is het op een vanzelfsprekende manier je intuïtie te integreren in je normale leven. Vaak zeggen we: eerst zien, dan geloven. Met je intuïtie werkt het net andersom, geloof het of niet.